ПОЗИЦИЯ ЦЕРКВИ В ОТНОШЕНИИ ТАВТОТИТ (ЭЛЕКТРОННЫХ УДОСТОВЕРЕНИЙ ЛИЧНОСТИ)

частичный перевод на русск. язык

Η ΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

Считается необходимым напомнить, что Священный Синод единогласно выразил свое мнение по данному вопросу весьма важным Окружным посланием 2641/1998, где он  занял четкую, окончательную позицию, исправляя слово истины. Это определение священного Синода было опубликовано в официальном бюллетене (журнале «Церковь») и отправлен для прочтения во все храмы. Здесь же мы представляем только для нас самое важное положение в Окружном послании, то есть касающееся удостоверений личности с числом 666.

Θε­ω­ροῦ­με ἀ­ναγ­καῖ­ον νά ὑ­πεν­θυ­μί­σω­με ὅ­τι ἡ Ἱ­ε­ρά Σύνοδος ὁ­μο­φώ­νως, διά τῆς ὑπ᾿ ἀ­ριθμ. 2641/1998 βα­ρυ­ση­μάν­του ἐγ­κυ­κλί­ου της, ἔ­λα­βε σα­φῆ, τε­λε­σί­δι­κον καί ὀρ­θο­το­μοῦ­σαν τόν λό­γον τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας ἀ­πό­φα­σιν ἐ­πί τῶν συ­να­φῶν θε­μά­των. Τήν ἀ­πό­φα­σιν δη­μο­σί­ευ­σεν, στό ἐ­πί­ση­μον δελ­τί­ον της (πε­ρι­ο­δι­κόν »Ἐκκλησία») καί ἀ­πέ­στει­λε πρός ἀ­νά­γνω­σιν πρός ὅ­λους το­ύς Ἱ­ε­ρο­ύς Να­ο­ύς. Ἐ­δῶ πα­ρα­θέ­το­μεν μό­νον τό κυ­ρί­ως ἡ­μᾶς ἐν­δι­α­φέ­ρον ἐν προ­κει­μέ­νῳ ση­μεῖ­ον τῆς ἐγ­κυ­κλί­ου, τό ἀ­να­φε­ρό­με­νον, δη­λα­δή, στίς ταυ­τό­τη­τες μέ 666 :
«… Β. 2. Ἐάν ἑ­πο­μέ­νως καί ἐφ᾿ ὅ­σον οἱ νέ­ες ταυ­τό­τη­τες μέλ­λουν νά χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν σάν κω­δι­κό ἀ­ριθμό ἀ­να­γνώ­σε­ώς τους ἀ­πό ἠ­λε­κτρο­νι­κά μη­χα­νή­μα­τα τό δυ­σώ­νυ­μο καί ἀ­πα­ρά­δε­κτο ἀ­ριθμό 666,τό­τε ἡ Ἱ­ε­ρά Σύνοδος θε­ω­ροῦ­σα ὅ­τι πα­ρα­βι­ά­ζε­ται ἡ θρη­σκευ­τι­κή συ­νε­ί­δη­ση τῶν ὀρ­θο­δό­ξωνπι­στῶν, συ­νι­στᾶ στο­ύς πι­στο­ύς νά μή δε­χθοῦν τίς νέ­ες ταυ­τό­τη­τες».

Б. 2.В том случае, если в будущих удостоверениях личности будет использоваться в качестве кодового числа для считывания электронной системой пользующееся дурной славной и неприемлемое число 666, тогда Священный Синод сочтет, что попирается религиозная совесть верующих, и будет рекомендовать верующим не принимать новые удостоверения личности.

Ὀ­λί­γον δέ προ­γε­νε­στέ­ρως ἡ Ἱ­ε­ρά Σύνοδος διά τῆς ὑπ᾿ ἀ­ριθμ. 2626/1997 ἐγ­κυ­κλί­ου της εἶ­χεν ἀ­πει­λή­σει ὅ­τι, σέ πε­ρί­πτω­σιν ἐμ­μο­νῆς τῆς Πο­λι­τε­ί­ας, θά με­τε­βάλ­λε­το «ἕ­να τμῆ­μα τοῦ Ὀρ­θο­δό­ξου λα­οῦ, ἄν μήὁ­λό­κλη­ρος, σέ ἀν­τιρ­ρη­σί­ες συ­νει­δή­σε­ως».

Несколько ранее Священный Синод в Окружном послании за № 2626/1997 выразил свое опасение, что в случае упорства правительства, "часть православного народа, путь даже и не вся, будет поставлена в положение отказа от своих убеждений ".

Θά πρέ­πῃ νά ἐ­πι­ση­μαν­θῇ ὅ­τι τά ἀ­νω­τέ­ρω δέν ἀ­πο­τε­λοῦν ἁ­πλῶς μί­αν Συ­νο­δι­κήν ἀ­πό­φαν­σιν, ἀλ­λά τήν κα­θο­λι­κήν πί­στιν καί συ­νε­ί­δη­σιν τοῦ πλη­ρώ­μα­τος – ἐ­κτός φαι­δρο­τά­των ἐ­ξαι­ρέ­σε­ων– τῆς το­πι­κῆς μας (καί ὄ­χι μό­νον) Ἐκ­κλη­σί­ας. Αὐ­τό κα­τα­δει­κνύ­ε­ται ἀ­ναν­τιρ­ρή­τως ἀ­πό τίς πλεῖ­στες πα­ρο­μο­ί­ου πε­ρι­ε­χο­μέ­νου συλ­λο­γι­κές καί προ­σω­πι­κές ἀν­τι­δρά­σεις τῆς πε­ρι­ό­δου ἐ­κε­ί­νης ὑ­πό Ἱ­ε­ραρ­χῶν, Ἱ­ε­ρῶν Μο­νῶν, Κλη­ρι­κῶν, Κα­θη­γη­τῶν Πα­νε­πι­στη­μί­ου κ.ἄ. Ἐν­δει­κτι­κῶς ὑ­πο­γραμ­μί­ζο­με : [1]

Следует также отметить, что выше сказанное не является просто неким Синодальным определением, но выражением кафолической веры и сознания церковной полноты - лишь за малым исключением - нашей поместной (и не только) Церкви. Это несомненно доказывается многочисленными сборниками соответствующего содержания и протестами личного характера за этот период со стороны иерархов, святых обителей, духовенства, профессоров университетов и т.д. Посему мы подчеркиваем:

1. посьмом Священного Синода Церкви о. Крит к греческому правительству (22-3-93). В нем между прочим сообщается:

2. Число антихриста в качестве кодового для магнитных удостоверений личности считается как совершенно непримлемое. (Ἡ ἀ­λή­θεια­» σελ. 12)
1. Τήν ἐ­πι­στο­λήν τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Ἐ­παρ­χια­κῆς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Κρή­της πρός τήν Ἑλ­λη­νι­κήν Κυ­βέρ­νη­σιν (22-3-93). Σ᾿ αὐ­τήν, με­τα­ξύ ἄλ­λων, προ­ει­δο­ποι­εῖ :
«… 2. Ὁ ἀ­ριθ­μός τοῦ ἀν­τι­χρί­στου ὡς κω­δι­κός τοι­οῦ­τος διά τάς μα­γνη­τι­κάς ταυ­τό­τη­τας θε­ω­ρεῖ­ται παν­τε­λῶς ἀ­πα­ρά­δε­κτος». (»Ἡ ἀ­λή­θεια­» σελ. 12).
Ἡ αὐ­τή Ἱ­ε­ρά Σύνοδος, διά τῆς ὑπ᾿ ἀ­ριθμ. 100/11-8-97 με­τα­γε­νε­στέ­ρας ἐγ­κυ­κλί­ου της, κα­λεῖ μά­λι­στα«ὅ­λους το­ύς Ὀρ­θο­δό­ξους Κρῆ­τες… σέ συ­νε­χῆ ἐ­πα­γρύ­πνη­ση καί ἑ­τοι­μό­τη­τα γιά πρω­το­βου­λί­εςκαί νό­μι­μες ἀ­γω­νιστι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις». (Συμ­πλη­ρω­μα­τι­κόν δί­φυλ­λον, τεῦ­χος τοῦ »Ἐν συ­νει­δή­σει­», σελ. 2).
[Δη­μι­ουρ­γεῖ βα­θυ­τά­την θλί­ψιν καί εὔ­λο­γα ἐ­ρω­τη­μα­τι­κά ἡ πρό­σφα­τος συμ­βι­βα­στι­κή δή­λω­σις τῆς Ἱ. Συ­νό­δου τα­ύ­της, ἡ ἔ­χου­σα σα­φῶς ἀλ­λό­τριον πνεῦ­μα].
2. Ἀρ­κε­τές ἀ­να­κοι­νώ­σεις τοῦ Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους. Ἐξ αὐ­τῶν πα­ρα­θέ­το­με τό ἀ­κό­λου­θον ἀ­πό­σπα­σμα τοῦ ἀ­να­κοι­νω­θέν­τος τῆς ΕΔΙΣ Αὐ­γο­ύ­στου 1988 :
«Προ­ει­δο­ποι­εῖ ἀ­κό­μη ἡ Ἱ­ε­ρά Κοι­νό­της ὅ­τι οἱ Ἁ­γι­ο­ρεῖ­ται Μο­να­χοί δέν θά δεχ­θοῦν νά πα­ρα­λά­βουν τίς νέ­ες ταυ­τό­τη­τες, ἐφ᾿ ὅ­σον δι­α­πι­στω­θῆ ὅ­τι φέ­ρουν τό 666».

Исчерпывающие заявления Святой Горы. Из них мы приводим следующий отрывок из заявления за август 1988г.:

Священный Кинот заранее извещает, что святогорские монахи не примут  для использования новые тавтотиты, поскольку они убедились, что они имеют 666.

3. Τό ὁ­μο­λο­για­κόν ἐ­κεῖ­νο κε­ί­με­νον τό φέ­ρον 123 ὑ­πο­γρα­φάς (Κα­θη­γου­μέ­νων Ἱ. Μο­νῶν καί Ἡ­συ­χα­στη­ρί­ων –ἀν­δρώων καί γυ­ναι­κε­ί­ων–, λοι­πῶν ἀ­ξι­ο­λό­γων κλη­ρι­κῶν, ἐξ ὧν ἀρ­κε­τοί νῦν Μη­τρο­πο­λῖ­ται καί Κα­θη­γη­ταί Πα­νε­πι­στη­μί­ου) τό ἀ­πο­στα­λέν πρός τήν Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας. Ἀν­τι­γρά­φο­με ἐκ­φρα­στι­κό­τα­τον ἀ­πό­σπα­σμά του, πού δι­α­τυ­πώ­νε­ται μέ τόν πιό κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κό τρό­πον (θερ­μῶς δέ πα­ρα­κα­λοῦ­με νά τό ἀ­να­δη­μο­σι­ε­ύ­σε­τε ὁ­λό­κλη­ρον μα­ζί μέ τάς ὑ­πο­γρα­φάς σέ προ­σε­χές φύλ­λο) :
«Ἡ ἀ­πο­δο­χή ἐκ μέ­ρους τῶν πι­στῶν ταυ­τό­τη­τος, πι­στο­ποι­η­τι­κοῦ δη­λα­δή τῆς προ­σω­πι­κό­τη­τός τους, πού θά φέ­ρῃ τόν ἀ­ριθμό τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου, ὅ­πως κι ἄν ἀ­πει­κο­νί­ζε­ται αὐ­τός, ἀ­πο­τε­λεῖ ἄρ­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ καί προ­σχώ­ρη­ση στήν πα­ρά­τα­ξη τοῦ Σα­τα­νᾶ». (»Ἐν συ­νει­δή­σει­», σελ. 20).
4. Πα­ρο­μο­ί­ου πε­ρι­ε­χο­μέ­νου ἀ­πό­σπα­σμα ἀ­πό τό ἐ­κτε­νέ­στα­το καί λί­αν κα­τα­το­πι­στι­κό κε­ί­με­νον τῶν Ἱ. Μο­νῶν τῶν Ἁ­γί­ων Με­τε­ώ­ρων :
«Ἡ χρή­ση τοῦ ἀ­ριθ­μοῦ 666 στίς νέ­ες ἠ­λε­κτρο­νι­κές ταυ­τό­τη­τες ἀ­πο­τε­λεῖ τό τε­λευ­ταῖ­ο βῆ­μα πρίν ἀπό τό χά­ραγ­μα στό χέ­ρι ἤ στό μέ­τω­πο. Γι᾿ αὐ­τό καί ἡ πα­ρα­λα­βή τους ἀ­πό το­ύς χρι­στι­α­νο­ύς ση­μα­ί­νει ἄρ­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ, πο­λι­το­γρά­φη­ση στήν πα­ρά­τα­ξη τοῦ Σα­τα­νᾶ καί πνευ­μα­τι­κό θά­να­το». (»Ἡ ἀ­λή­θεια­», σελ. 29-30).
5. Δύο ἀ­πο­σπά­σμα­τα ἀ­πό τό κε­ί­με­νον–κα­τα­πέλ­της ὑ­πό τόν τί­τλον : »Ὁ Βε­ελ­ζε­βο­ύλ καί ὁ Ε.Κ.Α.Μ» τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Γέροντος Ἐ­πι­φα­νί­ου Θε­ο­δω­ρο­πο­ύ­λου:
«Ἄν λοι­πόν πράγ­μα­τι εἰς τά νέ­α δελ­τί­α ταυ­τό­τη­τος ἔ­χει ἀ­πο­τυ­πω­θεῖ ἔ­στω καί ὑ­πο­ψί­α τῆς μορ­φῆς τοῦ Βε­ελ­ζε­βο­ύλ, ἀ­σφα­λῶς οἱ πι­στοί ὄ­χι μό­νον δέν θά πα­ρα­λά­βουν τά δι­α­βο­λο­δελ­τί­α αὐ­τά, ἀλλ᾿ οὔ­τε κἄν θά τά ἐγ­γί­σουν!
Τό αὐ­τό θά συμ­βῇ καί ἄν τά δελ­τί­α φέ­ρουν τόν ἀ­ριθμό 666. Ἐάν μέν ὁ ἀ­ριθ­μός αὐ­τός ἐ­τέ­θη ἐ­πί­τη­δες, ὡς σχε­τι­ζό­με­νος μέ τόν ἀν­τί­χρι­στον, θά ἦ­το ἀ­δι­α­νό­η­τον νά φέ­ρω­μεν ἐ­πά­νω μας τά σύμ­βο­λα τοῦ ἀν­τι­χρί­στου! Ἀλ­λά καί ἐ­άν ὁ ἀ­ριθ­μός αὐ­τός δέν ἐ­πε­λέ­γη σκο­πί­μως, ἀλλ᾿ ἁ­πλῶς ὡς ἕ­νας ἀ­ριθ­μός με­τα­ξύ τῶν πολ­λῶν…, καί πά­λιν τά δελ­τί­α ταυ­τό­τη­τος, ὡς προ­κα­λοῦν­τα τήν θρη­σκευ­τι­κήν μας εὐ­αι­σθη­σί­αν μέ τήν χρῆ­σιν ἑ­νός ὑ­πό­πτου καί δι­α­βλη­τοῦ ἀ­ριθ­μοῦ, εἶ­ναι ἀ­πο­λύ­τως ἀ­πα­ρά­δε­κτα. ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩΜΕΝ! [2]
… Τέλος λό­γου : Ἐάν τά δι­α­δι­δό­με­να εἶ­ναι ἀ­λη­θῆ καί τά νέ­α δελ­τί­α ταυ­τό­τη­τος θά φέ­ρουν, ἐμ­φα­νῶς ἤ ἀ­φα­νῶς, εἴ­τε τήν μορ­φήν τοῦ Βε­ελ­ζε­βο­ύλ, εἴ­τε τόν ἀ­ριθ­μόν 666, εἴ­τε ὁτι­δή­πο­τε ἄλ­λο ἀν­τι­χρι­στι­α­νι­κόν σύμ­βο­λον, ἤ ἀ­κό­μη καί ἄν θά ἔ­χουν μό­νον τόν Ε.Κ.Α.Μ, ἄ­νευ προ­η­γου­μέ­νως νο­μο­θε­τι­κῆς δι­α­σφα­λί­σε­ως τῶν δη­μο­κρα­τι­κῶν δι­και­ω­μά­των καί ἐ­λευ­θε­ρι­ῶν τοῦ πο­λί­του, θά εἴ­πω­μεν ΟΧΙ καί πά­λιν ΟΧΙ καί μυ­ρι­ά­κις ΟΧΙ εἰς τά νέ­α αὐ­τά δελ­τί­α, ὁτι­δή­πο­τε καί ἄν πρό­κει­ται νά ἀν­τι­με­τω­πί­σω­μεν… »Ἀκουέτω ταῦ­τα καί Βα­σι­λε­ύς (=Κυ­βέρ­νη­σις)!»». (»Ἡ ἀ­λή­θεια­», σελ. 43-44).
6. Ἀ­πό­σπα­σμα ἀ­πό τό ἄρ­θρον : »Εἴμεθα ἕ­τοι­μοι διά θυ­σί­ας;» τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­του Φλω­ρί­νης κ. Αὐ­γου­στί­νου :
«Τό συμ­πέ­ρα­σμα εἶ­ναι· ὅ­ταν ἴ­δω­μεν νά μᾶς κα­λοῦν διά χά­ρα­ξιν ἐ­πί τῆς δε­ξιᾶς χει­ρός καί ἐ­πί τοῦ με­τώ­που, ἦλ­θε πλέ­ον ἡ ὥ­ρα τῆς πραγ­μα­το­ποι­ή­σε­ως τῆς προ­φη­τε­ί­ας. Φρο­νοῦ­μεν ὅ­μως, ὅ­τι ἡ ἀν­τί­στα­σις δέν πρέ­πει νά προ­βλη­θῇ εἰς τό τε­λευ­ταῖ­ον ἐ­κεῖ­νο στά­διον, δι­ό­τι τό­τε θά εἶ­ναι ἀργά. Διά τοῦ­το ὀρ­θῶς οἱ πι­στοί, αἰ­σθα­νό­με­νοι τόν κίν­δυ­νον πλη­σι­ά­ζον­τα, ἤρ­χι­σαν νά ἀν­τι­δροῦν ἀ­πό ἐ­τῶν ἤ­δη… Ποῦ εὑ­ρι­σκό­με­θα τώ­ρα; Με­τά τήν ψή­φη­σιν τοῦ νό­μου διά τήν προ­στα­σί­αν –δῆ­θεν– τοῦ ἀ­τό­μου ἀ­πό τήν ἐ­πε­ξερ­γα­σί­αν τῶν προ­σω­πι­κῶν δε­δο­μέ­νων καί με­τά τήν κύ­ρω­σιν τῆς Συν­θή­κης Σένγκεν τί μέ­νει; Αἱ νέ­αι ταυ­τό­τη­τες μέ τό 666. Καί πά­λιν οἱ πι­στοί θά ἀν­τι­στα­θοῦν καί θά ἀ­γω­νι­σθοῦν. Ἀ­πό τοῦ 1993 ἤ­δη ἡ Ἱ. Σύνοδος εἶ­πε νά μή λά­βουν οἱ ὀρ­θό­δο­ξοι τάς νέ­ας ταυ­τό­τη­τας, ἀ­νε­νέ­ω­σε δέ τήν ὁ­δη­γί­αν αὐ­τήν καί μέ τήν πρό­σφα­τον Συ­νο­δι­κήν ἐγ­κύ­κλιον. Εἰς τοῦ­το συμ­φω­νεῖ καί ὅ­λο τό Ἅ­γιο Ὄ­ρος. Ἀ­γω­νί­ζον­ται ἐ­πί­σης, καί μά­λι­στα ἐν­το­νώ­τε­ρον ἡ­μῶν, οἱ ὀρ­θό­δο­ξοι χρι­στια­νοί πού ἀ­κο­λου­θοῦν τό πα­λαι­όν ἡ­με­ρο­λό­γιον, συμ­πλέ­ο­μεν δέ μετ᾿ αὐ­τῶν εἰς τόν ἀ­γῶ­να τοῦ­τον. Ἔγ­κυ­ροι τέ­λος φω­ναί χα­ρι­σμα­το­ύ­χων γε­ρόν­των, ὡς τοῦ π. Πα­ϊ­σΐ­ου, καί ἀ­πό τό ὑ­περ­πέ­ραν ἀ­κό­μη φω­νά­ζουν νά φυ­λα­χθῶ­μεν ἀ­πό τό »χάραγμα» τοῦ ἀν­τι­χρί­στου». (»Χριστιανική Σπί­θα­», Ἰ­ο­ύλ. 97, ἀρ. φ. 543 καί »Ἡ ἀ­λή­θεια­», σελ. 50-51).
7. Ἀ­πό­σπα­σμα συ­νεν­τε­ύ­ξε­ως τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Χρι­στο­δού­λου (ὄν­τος τό­τε Μη­τρο­πο­λί­του Δη­μη­τρι­ά­δος) :
«Ἔ­χει ἐ­πι­σή­μως, ἀ­πό ἁρ­μό­δια ἑλ­λη­νι­κά χε­ί­λη, ὁ­μο­λο­γη­θῆ ὅ­τι στίς νέ­ες ταυ­τό­τη­τες ὁ δυ­σώ­νυ­μος ἀ­ριθ­μός 666 θά ἀ­πο­τε­λῇ ὄν­τως τό »κλειδί» γιά τήν ἀ­νά­γνω­ση ἀ­πό τά εἰ­δι­κά μη­χα­νή­μα­τα ἀ­φα­νῶν στοι­χε­ί­ων πού αὐ­τές θά πε­ρι­έ­χουν. Οἱ ἁρ­μό­διοι πρέ­πει νά προ­βλη­μα­τι­σθοῦν ἐμ­πρός στήν ἐ­πι­χει­ρο­ύ­με­νη ἀ­πό ἄ­γνω­στη κα­τε­ύ­θυν­ση ὑ­πο­χρε­ω­τι­κή ὑ­πο­τα­γή ὅ­λων τῶν Εὐ­ρω­πα­ί­ων στό σύ­στη­μα τοῦ ἀ­ριθ­μοῦ αὐ­τοῦ. Ἄ­σχε­τα μέ τό τί πι­στε­ύ­ει ὁ κα­θέ­νας γιά τό 666, ση­μα­σί­α ἔ­χει πώς δέν πρό­κει­ται γιά ἕ­ναν τυ­χαῖ­ο ἀ­ριθμό. Καί κα­λῶς οἱ πι­στοί ἐκ­δη­λώ­νουν ἀ­πο­τρο­πια­σμό πρός αὐ­τόν». (»Ἡ ἀ­λή­θεια­», σελ. 54-55).
8. Ἀ­πό­σπα­σμα ἀ­πό τό λί­αν δι­ευ­κρι­νι­στι­κό θε­ο­λο­γι­κά καί συγ­χρό­νως ὁ­μο­λο­για­κό κε­ί­με­νον : »Ἠλεκτρονικές ταυ­τό­τη­τες. Ὥ­ρα γιά ὁ­μο­λο­γί­α ἤ ἄρ­νη­σι­» τοῦ σε­βα­στοῦ Κα­θη­γου­μέ­νου τῆς Ἱ. Μο­νῆς Ὁσ. Γρη­γο­ρί­ου π. Γε­ωρ­γί­ου.:
«Θέλουν λοι­πόν νά μᾶς ἐ­πι­βά­λουν τό 666, καί μά­λι­στα σέ ἔγ­γρα­φο ἀ­πο­λύ­τως προ­σω­πι­κό μας πού τό φέ­ρου­με πάν­τα μα­ζί μας, ὅ­πως εἶ­ναι τό δελ­τί­ον ταυ­τό­τη­τός μας.
Λέγουν με­ρι­κοί ἀ­φε­λῶς ὅ­τι τό 666 τῆς ταυ­τό­τη­τος ἤ καί τό πι­θα­νο­λο­γο­ύ­με­νο χά­ραγ­μα στό χέ­ρι ἤ στό μέ­τω­πο δέν μπο­ροῦν νά μᾶς ἀ­φαι­ρέ­σουν τήν ἀ­νε­ξί­τη­λη σφρα­γί­δα τοῦ Χρι­στοῦ πού ἐ­λά­βα­με μέ τό Ἅ­γιο Βάπτισμα καί τό Ἅ­γιο Χρί­σμα.
Πράγ­μα­τι δέν μπο­ροῦν νά μᾶς τήν ἀ­φαι­ρέ­σουν, ὅ­ταν βι­α­ί­ως μᾶς τά ἐ­πι­βά­λουν, δη­λα­δή ὅ­ταν μᾶς δέ­σουν καί μᾶς σφρα­γί­σουν, ἤ προ­σαρ­τή­σουν ἐ­πά­νω μας τίς ἠ­λε­κτρο­νι­κές ταυ­τό­τη­τες.
Ὅ­ταν ὅ­μως μέ τήν θέ­λη­σή μας τά ἀ­πο­δε­χθοῦ­με, τό­τε βε­βα­ί­ως θά ἀ­πο­στῇ ἀ­πό ἐ­μᾶς ἡ Χάρις τοῦ Θε­οῦ, δι­ό­τι δέν ὡ­μο­λο­γή­σα­με τόν Χρι­στό καί δι­ό­τι ἀ­πό δει­λί­α ἤ συμ­φέ­ρον ἤ ἀ­δι­α­φο­ρί­α ἤ καί ἀ­πό πνευ­μα­τι­κή ὀ­λι­γω­ρί­α δε­χθή­κα­με τό σύμ­βο­λο τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου.
Ὅ­σοι λέ­γουν στόν εὐ­σε­βῆ λαό »δέν πει­ρά­ζει τό 666, πά­ρε­τε τίς ἠ­λε­κτρο­νι­κές ταυ­τό­τη­τε­ς», δέν σκέ­πτον­ται τί εὐ­θύ­νη ἀ­να­λαμ­βά­νουν. Δέν προ­βλη­μα­τί­ζον­ται μή­πως ἔ­χουν λά­θος καί ἔ­τσι γί­νουν ἠ­θι­κοί αὐ­τουρ­γοί ἀ­πο­στα­σί­ας τῶν Χρι­στια­νῶν.
Δέν θά δε­χθοῦ­με ἠ­λε­κτρο­νι­κή ταυ­τό­τη­τα, δι­ό­τι θε­ω­ροῦ­με ὅ­τι ἐ­ξευ­τε­λί­ζει τά πρό­σω­πά μας. Πῶς θά φέ­ρου­με μα­ζί μας ἕ­να ἔγ­γρα­φο πού θά γρά­φῃ πλῆ­θος πλη­ρο­φο­ρι­ῶν γιά μᾶς, πού θά μπο­ροῦν νά δι­α­βά­σουν Ἕλ­λη­νες καί ξέ­νοι, ἐ­κτός ἀ­πό ἐ­μᾶς, καί μά­λι­στα πού θά μπο­ροῦν ἀ­πό ἐ­πι­τη­δε­ί­ους νά δι­α­στρα­φοῦν εἰς βά­ρος μας; Καί ἀ­κό­μη δι­ό­τι, ἐ­άν πε­ρι­έ­χῃ τό 666, θά τό θε­ω­ρή­σου­με ἄρ­νη­σι τοῦ Χρι­στοῦ. Κα­νε­ίς δέν ἐ­πι­τρέ­πε­ται νά δι­α­κιν­δυ­νε­ύ­ῃ τήν σω­τη­ρί­α του». (»Ἡ ἀ­λή­θεια­», σελ. 86-87).
9. Ἀ­πό­σπα­σμα συ­νεν­τε­ύ­ξε­ως τοῦ σε­βα­στοῦ καί γνω­στοῦ π. Γε­ωρ­γί­ου Με­ταλ­λη­νοῦ :
«Ἡ χρή­ση τοῦ ἀ­ριθ­μοῦ 666 στό νέ­ο σύ­στη­μα (ἀ­να­πό­φευ­κτη κα­τά το­ύς εἰ­δι­κο­ύς) προσ­δί­δει πραγ­μα­τι­κές δι­α­στά­σεις στά τε­κται­νό­με­να. Δι­ό­τι δέν εἴ­με­θα ἔ­τσι μό­νον ἐ­μεῖς οἱ Χρι­στια­νοί, πού γνω­ρί­ζου­με τή ση­μα­σί­α τοῦ ἀ­ριθ­μοῦ αὐ­τοῦ (πρβλ. σχε­τι­κή με­λέ­τη, πλήν ἄλ­λων, τοῦ κα­θη­γη­τοῦ–ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κοῦ κ. Μάρκου Σι­ώ­του), ἀλ­λά καί ὅ­σοι τόν χρη­σι­μο­ποι­οῦν στό ἠ­λε­κτρο­νι­κό σύ­στη­μά τους! Δέν γνω­ρί­ζω δέ πῶς μπο­ρεῖ Χρι­στια­νός νά ἀν­τι­πα­ρέρ­χε­ται ἐν ἠ­ρε­μί­ᾳ μιά τέ­τοι­α ἐ­νέρ­γεια. Ἐ­δῶ ἀ­κρι­βῶς, ὅ­μως, εἶ­ναι πού φα­ί­νε­ται ἡ πλά­νη κά­ποι­ων »θεολόγων» καί μά­λι­στα »μητροπολιτῶν», πού ἰ­σχυ­ρί­ζον­ται ὅ­τι ὁ ἀ­ριθ­μός 666 ἤ τό »χάραγμα» εἶ­ναι κά­τι τό »ἐσωτερικό», πού ἀ­φο­ρᾶ μό­νο στό φρό­νη­μα τοῦ Χρι­στια­νοῦ καί στήν ἐ­σω­τε­ρι­κή δι­ά­θε­σή του. (»Ἐν συ­νει­δή­σει­», σελ. 10).
Θά ἦ­ταν δυ­να­τόν νά πα­ρα­τε­θοῦν πολ­λά ἀ­κό­μη, ἀλ­λά νο­μί­ζο­με ὅ­τι τά ἀ­νω­τέ­ρω εἶ­ναι ὑ­πε­ρε­παρ­κῆ διά νά κα­τα­δε­ί­ξουν ἀ­ναμ­φι­σβή­τη­τα ὅ­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΘΕΣΙΝ, τό­σον διά τοῦ θε­σμι­κοῦ της ὀρ­γά­νου, ὅ­σον καί διά τῆς κα­θο­λι­κῆς ἀ­πο­δο­χῆς τοῦ πλη­ρώ­μα­τος. Καί ἀ­ναν­τίρ­ρη­τα σέ θέ­μα­τα πί­στε­ως –ὡς τό πα­ρόν– δέν χω­ροῦν με­τα­βο­λές, πα­ραλ­λα­γές, πο­λυ­φω­νί­ες, δι­α­φο­ρε­τι­κό­τη­τες, συμ­βι­βα­σμοί κ.τ.τ., ὅ­σες πι­έ­σεις καί ἐ­άν ἐ­ξα­σκοῦν­ται, ὅ­σα ἀν­ταλ­λάγ­μα­τα καί ἐ­άν προ­σφέ­ρων­ται…
Γι᾿ αὐ­τό καί ἡ Ἱ­ε­ρά Σύνοδος καί στό πρό­σφα­το ἀ­να­κοι­νω­θέν της (17-11-2010), εὑ­ρί­σκε­ται σέ πλή­ρη ταυ­τό­τη­τα μέ τήν πρό 12ετίας ἐγ­κύ­κλιό της, δια­­κη­ρύτ­του­σα καί πά­λιν :
«Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι ὑ­πο­χρε­ω­μέ­νη νά δι­α­φυ­λάτ­τῃ τήν ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ προ­σώ­που καί νά ὑ­πε­ρα­σπί­ζε­ται τήν ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς πί­στε­ως. Γι᾿ αὐ­τό :
α) Ἡ »Κάρτα τοῦ Πο­λί­τη­» δέν πρέ­πει νά πε­ρι­έ­χῃ κατ᾿ οὐ­δέ­να τρό­πο, ἐμ­φα­νῆ ἤ ἀ­φα­νῆ, τόν ἀ­ριθμό »666».
β) Ἐ­πί­σης κατ᾿ οὐ­δέ­να τρό­πο πρέ­πει μέ αὐ­τή νά πα­ρα­βι­ά­ζον­ται οἱ προ­σω­πι­κές ἐ­λευ­θε­ρί­ες».
Πῶς, λοι­πόν, εἶ­ναι δυ­να­τόν νά προ­βάλ­λε­ται ὁ ἰ­σχυ­ρι­σμός ὅ­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α δέν ἔ­χει λά­βει ἀ­κό­μη θέ­σιν καί ὅ­τι θά ἀ­να­μέ­νω­με τήν θέ­σιν της γιά νά το­πο­θε­τη­θοῦ­με; (!)
Ἴ­σως προ­χε­ί­ρως δο­θῆ ὡς ἀ­πάν­τη­σις ἡ δή­λω­σις τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου ὅ­τι »ἀναμένει τό κα­ταρ­τι­ζό­με­νο σχέ­διο ἀ­πό τίς ἁρ­μό­δι­ες Ὑ­πη­ρε­σί­ες γιά τήν ἔκ­δο­ση τῆς »Κάρτας» γιά νά το­πο­θε­τη­θῇ ὑ­πευ­θύ­νω­ς». Ὅ­μως :
α) Ὅ­πως κα­τε­δε­ί­χθη ἀ­νω­τέ­ρω, ἡ θε­ο­λο­γι­κή το­πο­θέ­τη­σις –ἤ­τοι : τό ἀ­πα­ρά­δε­κτον τῆς ὑ­πάρ­ξε­ως τοῦ 666 στήν »Κ.τ.Π», ὅ­πως καί τό ἀ­πα­ρά­δε­κτον τῆς πα­ρα­βι­ά­σε­ως μέ αὐ­τήν (»Κ.τ.Π») τῶν προ­σω­πι­κῶν ἐ­λευ­θε­ρι­ῶν– (πού συ­νι­στᾷ καί τό πρω­τεῦ­ον ἔρ­γον τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας) ἔ­χει ἤ­δη ὁ­λο­κλη­ρω­θῆ.
β) Τό ἀ­πο­μέ­νον –ἤ­τοι ἡ ἐ­ξέ­τα­σις τῆς »Κ.τ.Π» διά τήν ἐ­ξα­κρί­βω­σιν τῶν ἀ­νω­τέ­ρω (ὕ­παρ­ξις 666 καί πα­ρα­βί­α­σις ἐ­λευ­θε­ρί­ας)– εἶ­ναι οὐ­σι­α­στι­κῶς ἁρ­μο­δι­ό­της τῶν εἰ­δι­κῶν ἐ­πι­στη­μό­νων πού ἔ­χουν ὁ­ρι­σθῆ διά τόν σκο­πόν αὐ­τόν, ἡ δέ ἐ­πι­σφρά­γι­σις τῶν πο­ρι­σμά­των τους ὑ­πό τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου συ­νι­στᾷ δευ­τε­ρεῦ­ον ἔρ­γον αὐ­τῆς.
γ) Ὅ­πως θά δει­χθῇ σέ ἑ­πο­μέ­νην ἑ­νό­τη­τα, ὑ­πάρ­χουν πολ­λές ἐν­δε­ί­ξεις, πού ἐγ­γί­ζουν τά ὅ­ρια τῆς ἀ­πο­δε­ί­ξε­ως, ὅ­τι τά προ­α­να­φερ­θέν­τα ἀ­πα­ρά­δε­κτα θά ὑ­πάρ­χουν στήν »Κ.τ.Π» τῆς ὁ­πο­ί­ας τό ὑ­πό τῶν κρα­τι­κῶν Ὑ­πη­ρε­σι­ῶν ὑ­πο­σχε­θέν καί ὑ­πό τῆς Ἱ. Συ­νό­δου ἀ­να­με­νό­με­νον σχέ­διον ἔ­χει πρό πολ­λοῦ ἤ­δη δο­θῆ πρός δη­μο­σί­αν δι­α­βο­ύ­λευ­σιν.
δ) Τό κυ­ρι­ώ­τε­ρον : Τά πε­ρί ὧν ὁ λό­γος κα­κό­δο­ξα δη­μο­σι­ευ­ό­με­να κε­ί­με­να σχε­δόν κα­θό­λου δέν ἀ­σχο­λοῦν­ται μέ ὅ­σα ἀ­να­μέ­νον­ται νά ἐ­ξα­κρι­βω­θοῦν ὑ­πό τῆς Ἱ. Συ­νό­δου – μᾶλ­λον τά θε­ω­ροῦν δε­δο­μέ­να. Αὐ­τό τό ὁ­ποῖ­ον ἀ­πορ­ρί­πτουν, ἀλ­λά καί εἰ­ρω­νε­ύ­ον­ται, εἶ­ναι ἡ θε­ο­λο­γι­κή το­πο­θέ­τη­σις (ἡ ὁ­πο­ί­α, ὡς ἐ­λέ­χθη, ἔ­χει ὁ­λο­κλη­ρω­θῆ) πε­ρι­γε­λών­τας μέ ἔ­παρ­σιν καί πε­ρι­φρό­νη­σιν πάν­τας το­ύς ἀ­πο­δε­χο­μέ­νους αὐ­τήν.


Ἡ δι­δα­σκα­λί­α τοῦ Γέροντος Πα­ϊ­σί­ου.

Δέν θά ἐ­πε­κτα­θοῦ­με πο­λύ ἐπ᾿ αὐ­τῆς, δι­ό­τι στο­ύς πε­ρισ­σο­τέ­ρους εἶ­ναι γνω­στή, καί λό­γῳ τῆς κυ­κλο­φο­ρή­σε­ως σέ ἑ­κα­τον­τά­δας χι­λι­ά­δων τοῦ γνω­στοῦ κει­μέ­νου του »Σημεῖα τῶν και­ρῶ­ν», ὅ­πως ἐ­πί­σης καί τῶν ἀ­πο­μα­γνη­το­φω­νη­μέ­νων ἀ­πο­σπα­σμά­των σχε­τι­κῆς συ­νο­μι­λί­ας του, ἀλ­λά καί λό­γῳ τῆς κα­τα­γρα­φῆς τῶν θέ­σε­ών του στά αὐ­θεν­τι­κά βι­βλί­α πού ἀ­να­φέ­ρον­ται στόν Βίο ἤ το­ύς λό­γους του. Ἐ­πι­γραμ­μα­τι­κῶς μό­νον ἀ­να­φέ­ρο­μεν ὅ­τι ὁ μα­κα­ρι­στός Γέρων :
1. Τόνιζε ἀ­πε­ρί­φρα­στα ὅ­τι ὁ δε­χό­με­νος τό 666 στό σῶ­μα του, δέ­χε­ται τήν σφρα­γί­δα (χά­ραγ­μα) τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου καί ὅ­τι μέ τήν ἐ­νέρ­γειά του αὐ­τήν ἀρ­νεῖ­ται τό »Ἅγιο Σφρά­γι­σμα τοῦ Χρι­στοῦ πού τοῦ δό­θη­κε στό Ἅ­γιο Βάπτισμα», ἀ­πο­δι­ώ­κει ἀ­πό μέ­σα του »τήν Θε­ί­α Χάρη τοῦ Χρι­στοῦ­» –ἔ­στω καί ἄν αὐ­τα­πα­τώ­με­νος μπο­ρεῖ νά ἰ­σχυ­ρί­ζε­ται »ὅτι ἔ­χει μέ­σα του τόν Χρι­στό­»–, καί ἀ­πο­γυ­μνώ­νε­ται ἀ­πό »τήν δύ­να­μη τοῦ Τι­μί­ου Σταυ­ροῦ τοῦ Ἁ­γί­ου Συμ­βό­λου­» κα­θι­στών­τας την ἀ­νε­νερ­γόν δι᾿ ἑ­αυ­τόν.
2. Ἀλ­λά καί στήν ταυ­τό­τη­τά μας θε­ω­ροῦ­σε ἀ­δι­α­νό­η­τη τήν ὕ­παρ­ξιν τοῦ δαι­μο­νι­κοῦ συμ­βό­λου. Τήν τοι­α­ύ­την ἀ­πο­δο­χήν της ἐ­χα­ρα­κτή­ρι­ζεν ὡς »εἰσαγωγήν στό σφρά­γι­σμα­» καί ἄρ­νη­σιν· καθ᾿ ὅ­σον δέν πρό­κει­ται γιά ἕ­να ἁ­πλό ἔγ­γρα­φον, ἀλ­λά γιά τό κυ­ρί­ως προ­σω­πι­κόν μας ἔγ­γρα­φο, πού ταυ­τι­ζό­μα­στε δι᾿ αὐ­τοῦ καί πού ἡ ὑ­πο­γρα­φή μας σ᾿ αὐ­τό δη­λώ­νει τήν ἀ­πο­δο­χή μας.
3. Ἀ­ναι­ροῦ­σε ὅ­λες τίς »γνωστικές» – σο­φι­στι­κές ἑρ­μη­νεῖ­ες καί τίς »Ἰησουΐτικες» – συμ­βι­βα­στι­κές με­θό­δους, χρη­σι­μο­ποι­ών­τας ἁ­γι­ο­γρα­φι­κά καί πα­τε­ρι­κά ἐ­πι­χει­ρή­μα­τα καί πα­ρα­δε­ίγ­μα­τα Ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων. Καί
4. Πα­ρη­γο­ροῦ­σε καί ἀ­νε­πτέ­ρω­νε τό ὁ­μο­λο­για­κό καί μαρ­τυ­ρι­κό φρό­νη­μα, ὄ­χι μό­νον ἀ­να­φε­ρό­με­νος στήν τε­λι­κήν νί­κην τοῦ Ἀρ­νί­ου καί τήν ἐ­ξόν­τω­σιν τοῦ Θη­ρί­ου, ἀλ­λά καί βε­βαι­ώ­νον­τας ὅ­τι καί κα­τά τήν σύν­το­μη δαι­μο­νι­κή μπό­ρα θά δο­θῇ ἄ­φθο­νος ἡ Θε­ί­α συ­ναν­τί­λη­ψις πρός ὅ­σους δέν ὑ­πο­κύ­ψουν, ἐ­νῶ, ἀν­τι­θέ­τως, ὅ­σοι δε­χθοῦν τό σφρά­γι­σμα, θά ὑ­πο­φέ­ρουν καί ψυ­χι­κῶς, ἀλ­λά καί σω­μα­τι­κῶς, πα­ρά τίς ψευ­δεῖς ἐ­παγ­γε­λί­ες, πού θά το­ύς ἔ­χουν δο­θῆ ἀ­πό τόν Ἀν­τί­χρι­στο ἤ τά ὄρ­γα­νά του πε­ρί δῆ­θεν ἐ­ξυ­πη­ρε­τή­σε­ως καί ἀ­σφα­λε­ί­ας.
Στήν δι­δα­σκα­λί­α τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Γέροντος εἶ­ναι ἐμ­φα­νέ­στα­τος ὁ φω­τι­σμός τοῦ Ἁ­γί­ου Πνε­ύ­μα­τος πού κι­νοῦ­σε τήν χεῖ­ρα καί τήν γλῶσ­σα του. Γι᾿ αὐ­τό καί ταυ­τί­ζε­ται ἀ­πό­λυ­τα μέ τήν δι­α­χρο­νι­κή δι­δα­σκα­λί­α καί ζωή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί ἰ­δί­ως μέ τήν ἁ­γί­αν εὐ­αι­σθη­σί­αν τῶν Ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων. Γι᾿ αὐ­τό καί »πληροφόρησε» καί »πληροφορεῖ» ἀ­νεν­δο­ί­α­στα τίς καρ­δι­ές τῶν πι­στῶν. Γι᾿ αὐ­τό συ­νε­τέ­λε­σε τά μέ­γι­στα στήν ἀ­πλα­νῆ το­πο­θέ­τη­σιν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἐ­πί τοῦ θέ­μα­τος. Γι᾿ αὐ­τό καί πο­λε­μή­θη­κε καί συ­κο­φαν­τή­θη­κε ὑ­περ­βαλ­λόν­τως ἀ­πό ὅ­σους εἴ­τε ἐξ ἰ­δι­ο­τε­λε­ί­ας, εἴ­τε ἐξ ἐ­γω­ϊ­σμοῦ καί ὀρ­θο­λο­γι­σμοῦ –στοι­χοῦν­τες τῇ ἰ­δί­ᾳ κρί­σει (»ἑρμηνεύοντας μέ τό μυα­λό του­ς» κα­τά τόν Γέροντα)– ὑ­πε­στή­ρι­ξαν πε­πλα­νη­μέ­νες ἀ­πό­ψεις. Ψευ­δό­με­νοι ἀ­συ­στό­λως, εἶ­παν καί ἔ­γρα­ψαν, λέ­νε καί γρά­φουν :
α) Ὅ­τι, δῆ­θεν, πα­ρε­ποι­ή­θη ἀ­πό ἄλ­λους τό χει­ρό­γρα­φό του καί ὅ­τι, δῆ­θεν, γρα­φο­λό­γος ἀμ­φε­σβή­τη­σε τόν γρα­φι­κόν του χα­ρα­κτῆ­ρα! Παρ᾿ ὅ­λον πού πλεῖ­στοι γνω­ρί­ζο­με ὅ­τι ὁ ἴ­διος τό εἶ­χε γρά­ψει –πέ­ραν ἀ­πό τό ἐμ­φα­νέ­στα­το τοῦ γρα­φι­κοῦ του χα­ρα­κτῆ­ρος–, ὁ ἴ­διος, προ­βλέ­πον­τας τήν κα­κο­ή­θειαν με­ρι­κῶν, εἶ­χε δώ­σει ἐν­το­λήν νά δι­α­δο­θῇ φω­το­τυ­πι­κά καί ὄ­χι δι᾿ ἐ­κτυ­πώ­σε­ως καί ὁ ἴ­διος τό μο­ί­ρα­ζε σέ πολ­λο­ύς.
β) Ὅ­τι δῆ­θεν τόν πα­ρέ­συ­ραν ἄλ­λοι, καί αὐ­τός ἀ­πό ἀ­φέ­λεια καί ἄ­γνοι­α ἐ­πε­ί­σθη! Ἀλ­λά μό­νον κά­ποι­ος πού δέν εἶ­χε γνω­ρί­σει κα­θό­λου τόν Γέροντα θά μπο­ροῦ­σε νά ἰ­σχυ­ρι­σθῇ κά­τι τέ­τοι­ο!
γ) Ὅ­τι δῆ­θεν ἀρ­γό­τε­ρα με­τά­νοι­ω­σε καί ἄλ­λα­ξε το­πο­θέ­τη­σιν. Παρ᾿ ὅ­λον πού ὑ­πάρ­χει ἡ κασ­έ­τα μέ τήν σχε­τι­κήν συ­νο­μι­λί­αν του πε­ρί τό τέ­λος τῆς ζω­ῆς του, μέ τίς ἴ­δι­ες θέ­σεις καί σέ αὐ­στη­ρό­τε­ρο μά­λι­στα ὕ­φος!
δ) Ὅ­τι δῆ­θεν δέν εἶ­χε γιά τίς θέ­σεις του αὐ­τές βε­βαι­ό­τη­τα πε­ρί »τοῦ ἐν αὐ­τῷ λα­λοῦν­τος Χρι­στοῦ­» καί ὅ­τι γι᾿ αὐ­τό προ­έ­τρε­πε σέ τυ­φλῆν –δῆ­θεν ἀ­προ­ϋ­πό­θε­τα– ὑ­πα­κο­ήν σέ ὅ,τι πεῖ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α. Καί τά λέ­νε καί τά γρά­φουν αὐ­τά, ἐ­νῷ γνω­ρί­ζουν, ἀφ᾿ ἑ­νός μέν, ὅ­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α καί τό 1998 καί πρό­σφα­τα ἀ­πο­δέ­χθη­κε καί ἐ­πι­σφρά­γι­σε τίς πε­φω­τι­σμέ­νες θέ­σεις του, ἀφ᾿ ἑ­τέ­ρου, ὅ­τι ὁ μα­κα­ρι­στός Πα­τήρ τίς ὑ­πε­στή­ρι­ζε μέ αὐ­στη­ρό­τη­τα, ὁ­μι­λών­τας μέ ἐν­το­νώ­τα­το τρό­πο κα­τά τῶν δι­α­φό­ρων »γνωστικῶν» –καί φη­μι­σμέ­νων πνευ­μα­τι­κῶν καί ἐ­πι­σκό­πων– πού »φάσκιωναν» τά πνευ­μα­τι­κά τους παι­διά, ἐκ τρί­του δέ ὅ­τι ἦ­το ἡ μο­να­δι­κή φο­ρά στήν ζωή του, πού εἶ­χε δώ­σει ἐν­το­λήν γιά φω­το­τυ­πι­κή (μέ τά ὀρ­θο­γρα­φι­κά του λά­θη) δι­ά­δο­σιν χει­ρο­γρά­φου του!
Ἀλλ᾿ ὅ­σον καί ἐ­άν συ­κο­φάν­τη­σαν καί συ­κο­φαν­τοῦν »πρός κέν­τρα λα­κτί­ζου­ν». Ὁ Γέροντας καί ἡ δι­δα­σκα­λί­α του πο­λε­μο­ύ­με­νοι ἀ­στρά­φτουν πε­ρισ­σό­τε­ρο καί φω­τί­ζουν καί στη­ρί­ζουν ὅ­σους μέ κα­θα­ρή καί ἀ­νι­δι­ο­τε­λῆ ἀ­γά­πη ἀ­γα­ποῦν τόν Χρι­στόν. Μόνον ὅ­σοι ζη­τοῦν φί­λαυ­τα τό βό­λε­μά τους εὑ­ρί­σκουν ἔ­ρει­σμα στίς συ­κο­φαν­τί­ες, γιά νά δι­και­ο­λο­γή­σουν τήν πτῶ­σιν τους καί νά κα­τα­σι­γά­σουν τήν δι­α­μαρ­τυ­ρο­μέ­νη συ­νε­ί­δη­σίν τους. Μόνον οἱ βλαμ­μέ­νοι βλά­πτον­ται, ὅ­πως ἔ­λε­γε ὁ Γέροντας.


Πηγή: Περιοδικό «Ἐρῶ», ΑΠΡ-ΙΟΥΝ/2011
1. Ὅ­λα σχε­δόν τά κε­ί­με­να, στά ὁ­ποῖ­α θά γί­νῃ ἀ­να­φο­ρά κα­τω­τέ­ρω, εὑ­ρί­σκον­ται στό: »Ἡ ἀ­λή­θεια γιά τίς ἠ­λε­κτρο­νι­κές ταυ­τό­τη­τες καί τήν συν­θή­κη Σένγκεν» (Συλ­λο­γή ἐγ­γρά­φων καί κει­μέ­νων), Ἔκ­δο­ση Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κοῦ Συν­δέ­σμου »Ἅγιος Κο­σμᾶς ὁ Αἰ­τω­λό­ς», Θεσ­σα­λο­νί­κη (στό ἑ­ξῆς: »Ἡ ἀ­λή­θεια­»). Ἐ­πί­σης ἀρ­κε­τά ἐξ αὐ­τῶν εὑ­ρί­σκον­ται στήν ἔ­κτα­κτη ἔκ­δο­σιν τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου »Ἐν συ­νει­δή­σει­», Ἅ­για Με­τέ­ω­ρα, Αὔ­γου­στος 1997 (στό ἑ­ξῆς: »Ἐν συ­νει­δή­σει­»). Προ­τε­ί­νο­μεν, ὡς λί­αν ἐ­πω­φε­λῆ, τήν ἀ­να­δη­μο­σί­ευ­σιν στόν »Ο.Τ» ἀρ­κε­τῶν ἐξ αὐ­τῶν· ἰ­δί­ως ὅ­σον θά ἐ­πι­ση­μά­νω­με κα­τω­τέ­ρω.
2. Θέσιν τήν ὁ­πο­ί­αν λο­γο­κρί­νει ὁ π. Βασ. Βο­λου­δά­κης, πα­ρου­σι­ά­ζον­τας ψευ­δῶς ὅ­τι δῆ­θεν ὁ π. Ἐ­πι­φά­νιος συμ­φω­νεῖ μα­ζί του.

http://www.enromiosini.gr


Το διαβάσαμε από το: Η ΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/10/blog-post_9124.html#ixzz2DpQvxOyg